Perzik ijsjes, ramen, melk softijs, gefrituurde kip, sushi, zoete broodjes, curry, steamed bun met garnaal, onigiri, worst op een botje, 20 cm friet, mochi, yakitori, regenboog crepes, rolijs, tempura, rijst, zeewier, chips, cheese tarts, aardbeien melk, noten smoothie, loempia´s, zoetzure biefstuk, druivenlimonade, mickey hamburgers, meloenfrisdrank, ice coffee… En popcorn in allerlei gekke smaken: knoflook, garnaal, honing, curry, peper, melkchocolade en aardbei.
Jup, dit hebben we allemaal gegeten in Tokyo. Geen grapje. Want holy moly de Japanners kunnen er wat van: lekker eten serveren. En wij waren dol op al die gekke dingen die er stuk voor stuk zo leuk én lekker uit zagen. In Disney kreeg alles natuurlijk een metamorfose naar Mickeyvormpjes of in ontzettend leuke verpakkingen. Van tevoren hadden we al onderzoek gedaan naar al de leuke snacks in de parken, dus werd het wel een ‘dingetje’ om alle gekke popcornsmaken te proeven. Zodra er weer een popcornkar opdoemde werd het weer tijd voor een nieuw bakje. Ze gingen nooit, en dat is denk ik maar goed ook, helemaal op. Maar popcorn hoef ik voorlopig even niet, en al helemaal niet in garnalen smaak! Jakkus!
In Tokyo stad aten we vrolijk gekleurd ijs bij Rainbow Sweets in Harajuku en bij de plaatselijke supermarkt kozen we telkens voor iets wat we niet kenden. Een actie van mij opzoek naar fruit mislukte toen ik een zakje kocht met foto’s van druiven erop. ‘Dat moeten toch druiven zijn!‘ riep ik nog. Bij het openmaken bleken het kleine cupjes met druivenjelly te zijn. Met suiker, natuurlijk! De onigiri werd een persoonlijke favoriet: een driehoekje van rijst met daarin zalm en omhuld met zeewier. Och, zó lekker! (En goedkoop, zo’n €0,75. Later in NL bleek het verkrijgbaar bij de AH voor €3,95.) Wat hebben we genoten van al het lekkers en ik begin telkens weer te watertanden als ik de foto’s terugkijk.
Er is slechts één ding wat niet leuk was aan die Japanse lekkernijen: mijn suiker.
Na een paar dagen terug te zijn in Nederland kreeg ik vreselijke hoofdpijn en had ik enorme last van duizeligheid en stond ik op het punt om weg te vallen. Uiteindelijk belandde ik ‘s avonds dankzij een vriendin (Nikki je bent een heldin!) bij de huisartsenpost in Den Bosch. Vermoeidheid, veel suikers en een jetlag zijn geen goede combinatie bleek toen wel. Na een week op bed met antibiotica kan ik zeggen dat ik nu gelukkig weer helemaal back in business ben. Ik kan weer normaal lopen zonder me vast te houden, hoef niet meer zittend de trap af en de emmer naast mijn bed is weer terug de kast in. Fieuw. De aftermath van een reis naar Japan, maar het was het 100% waard!
En, heb je nu ook zin in een LEKKER tripje naar Tokyo?